วิปัสสนา กรรมฐาน งานดูจิต
เหมือนมีมิตร คอยเตือน เพื่อนคอยสอน
กำหนดรู้ ยิ่งรู้ ทางจิตจร
จะยืนเดิน นั่งนอน สำรวมตน
ระวังตัว กลัวภัย อันใหญ่หลวง
ภพทั้งปวง ข้องอยู่ ทุกแห่งหน
รู้รับทุกข์ รับโทษ รู้อดทน
รู้ดิ้นรน เพื่อรอด จากอวิชชา
หวังสิ่งใด ก็จะได้ ดังใจหวัง
กุศลจิต มีพลัง เสกสรรหา
สมาธิ ตั้งมั่น เกิดปัญญา
ได้วิชา ทำลายทุกข์ สุขอนันต์
การเจริญวิปัสสนานี้เป็นบุญมากกว่าการให้ทาน มากกว่าการรักษาศีล และมากกว่าการเจริญสมาธิ เพราะเป็นหลักธรรมขั้นสูงในพระพุทธศาสนา เป็นไปเพื่อทำลายกิเลส อย่างน้อยก็ทำให้กิเลสเบาบางลง ทำให้เบากาย เบาใจ ไม่ถูกกิเลสแผดเผามากทำให้ชีวิตมีความสุขสงบเพิ่มขึ้น อย่างสูงก็ทำให้กิเลสหมดไปถึงสิ้นทุกข์ ประสบถึงความนิพพานในที่สุด
ประโยชน์ของการเจริญวิปัสสนานั้นมีมาก แต่เมื่อกล่าวโดยสรุปก็คือ
1. สามารถกำจัดกิเลสต่างๆ อันเป็นต้นเหตุของความทุกข์ความเดือดร้อนต่างๆลงได้
2. มีความทุกข์น้อยลง และมีความสุขมากขึ้น
3. คลายความยึดมั่นในสิ่งทั้งปวงลงได้ ไม่วุ่นวายเดือดร้อนไปตามกระแสของโลก
4. มีจิตใจมั่นคง รู้เท่าทันความเป็นจริงของสิ่งทั้งหลาย ไม่ฟูขึ้นหรือยุบลงด้วยอำนาจของโลกธรรม
5. มีความเห็นแก่ตัวน้อยลง แต่บำเพ็ญประโยชน์เพื่อผู้อื่นมากขึ้น
6. จิตใจมีคุณธรรม หรือมีคุณภาพสูงขึ้นตามขั้นของการปฏิบัติ
7. สามารถเข้านิโรธสมาบัติ อันเป็นความสุขขั้นสูงในปัจจุบันภพได้
8. สามารถบรรลุความเป็นอริยบุคคล อันเป็นบุญเขตของโลก
9. ย่อมได้ดื่มรสแห่งอริยผล อันเกิดจากการพ้นจากอำนาจของกิเลสได้
10. สามารถบรรลุพระนิพพานได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น